اگر بیماری قلبی دارید، بدانید که تنها نیستید. طبق آمار انجمن قلب آمریکا، 48٪ از آمریکاییان 20 سال یا بالاتر دارای یک بیماری قلبی عروقی هستند. مهم نیست که شرایط خاص شما باشد، شما احتمالاً سؤالاتی در مورد پیشرفت زندگی خود دارید. چهار سؤالی است که باید از پزشک قلب خود پرسید:
در حالی که بیماری قلبی همچنان عامل اصلی مرگ و میر در زنان و مردان در ایالات متحده است ، سطح نگرانی شما به نوع و شدت وضعیت شما بستگی دارد ، که پزشک شما توضیح خواهد داد. با این حال ، دلیل آسایش وجود دارد. از آنجایی که آمریکایی ها زندگی طولانی تری دارند و به همین دلیل بیشتر به بیماری های قلبی مبتلا می شوند ، متخصصان قلب و عروق تخصصی تر از همیشه وجود دارند که می توانند مراقبت با کیفیت را به شما ارائه دهند.
دکتر پیتر میسون ، متخصص قلب و عروق مداخله ای Froedtert و کالج پزشکی ویسکانسین می گوید: "دانستن وضعیت شما و مدیریت عامل خطر، برای به دست آوردن بهترین نتیجه از دارو و جلوگیری از بدتر شدن بیماری قلبی بسیار مهم است.
" این بدان معناست که پرداختن به هر یک از عوامل خطر اصلی بیماری قلبی که ممکن است داشته باشید ، نمی توان اهمیت رژیم غذایی سالم و عادت های ورزشی را دست کم گرفت. تقریباً 80٪ از بیماریهای قلبی و عروقی قابل پیشگیری هستند و بیشترین تأثیر در مدیریت را رژیم غذایی سالم و ورزش دارد.
تشخیص بیماری قلبی تضمین نمی کند که شما به عمل جراحی قلب احتیاج دارید. جراحی بای پس و روشهای استنت گذاری هنوز هم برای حفظ زندگی برای بیمارانی که دچار حمله قلبی شده اند یا در معرض خطر هستند ، کار بزرگی را انجام می دهند. با این حال ، کمتر بیمار نسبت به سالهای گذشته تحت عمل جراحی قلب قرار می گیرند. مطالعات نشان داده است كه مداخلات پزشكي مي تواند براي افرادی که دچار انسداد شریان ها شده اند، به همان اندازه مؤثر باشد.
چه گزینه های درمانی دیگری وجود دارد؟
بیش از گذشته ، روشهای حداقل تهاجمی به عنوان یک گزینه جایگزین و یا حتی گزینه ارجح در مدیریت بیماران مبتلا به بیماری قلبی تبدیل شده اند. پزشک ممکن است براساس شرایط خاص شما چنین روشی را توصیه کند. به عنوان مثال ، تعویض دریچه آئورت و ترمیم دریچه میترال روشهای حداقل تهاجمی هستند که به ترتیب می توانند به بیماران مبتلا به تنگی شدید آئورت یا مجدد میترال کمک کنند. اگر روش درمانی سنتی ، جراحی یا روشهای حداقل تهاجمی گزینه ای نباشد، ممکن است بیماران واجد شرایط شرکت در کارآزمایی های بالینی باشند که توسط مراکز پزشکی دانشگاهی انجام می شود.